François de Malherbe (D: 1555, Caen, Fransa – Ö: 6 Ekim 1628, Paris, Fransa) Ozan ve şiir kuramcısı.
Malherbe, kusursuz bir şekil, ölçülü bir ifade ve yalın bir söyleyişi savunarak Fransız klasikçiliğine öncülük etmiştir.
Caen ve Paris’te, ondan sonra da Basel (1571) ve Heidelberg (1573) üniversitelerinde Protestan bir tahsil gördüyse de kısa bir süre sonrasında Katolikliği benimsedi. 1577’de Provence valisi Henri d’Angouleme’in sekreteri oldu.
Piyasaya sürülen ilk şiiri Les Larmes de Saint Pierre (1587; Aziz Petrus’un Gözyaşlan), Luigi Tansillo’nun Lagrime di San Pietro (Aziz Petrus’un Gözyaşları) adlı yapıtının süslü bir üslupla yazılmış taklidiydi. Stoacı felsefeci Guillaume du Vair ve çeşitli alanlardaki derin bilgisiyle tanınmış NicolasClaude Fabri de Peiresc ile dostluğu, Malherbe’in benliğinin ve sanatının gelişmesinde mühim bir rol oynadı. Yeni kraliçe Marie de Medicis’ye yazdığı od (1600) adının duyulmasına yol açtı.
1605’te, dostları Peiresc ile du Vair’in ve Kardinal Duperron’un yardımlarıyla Paris’e gitti. Kral IV. Henri’nin sarayına girdi ve aralarında Honorat de Bueil Racan. François Maynard benzer biçimde tanınmış adların da bulunmuş olduğu bir grup şairi çevresinde topladı.
Ek olarak. sert ve keskin bir üslupla yazıya döktüğü eleştirileriyle etkili oldu. Bu eleştirilerin bazısı Racan’ın yazdığı Malherbe’in yaşamöyküsü içinde, bazısı da Gedeon Tallemant des Reaux’nun ortalama 1659’da yazıya döktüğü Historiettes (183435; Minik Öyküler) adlı yapıtın Malherbe’e adanmış bölümleri içinde günümüze ulaşmıştır.
Malherbe, Livius ve Seneca’dan çeviriler de yapmıştır. Ek olarak, Peiresc’e yazılmış, saray yaşamını yansıtmaları açısından garip 200 kadar mektubu ve ozan Philippe Desportes’un yapıtları üstüne bir yorumu vardır. Yazarlık sanatının ince ayrıntıları üstünde duran bu yazılar, tümüyle negatif yargılarla doludur. Gene de bu yargılardan yola çıkarak, sözel uyum, kurallara uygunluk, anlaşılırlık ve hepsinden önemlisi şairin bir peygamber değil, bir zanaatçı olması gerektiği benzer biçimde bazı pozitif yönde ilkelere varılabilir.
Malherbe’in kendi şiirlerinde varlıklı bir düş gücü görülmez. Azca sayıda şiir yazmış, bu şiirlerde de hep benzer fikir, imge ve uyaklara yer vermiştir. Bununla beraber başarıya ulaşmış şiirlerindeki uyum ve kuvvetli ifade, asil ve yüce bir hava ihtiva eder. Malherbe’in Fransız şiirindeki tesiri duygusal dönem ve sonrasına değin sürmüştür.
Dünya Edebiyatı
