Ali Püsküllüoğlu (D: 1 Ocak 1935, Kadirli, Adana – Ö: 24 Haziran 2008, Ankara) Ozan, yazar.
Ali Püsküllüoğlu, 1935’te Adana-Kadirli’de hayata merhaba dedi. İlk ve orta okulu Kadirli’de okudu. Mersin Lisesi’nde sürdürdüğü öğrenimini, sağlığı sebebiyle yarıda bırakarak çeşitli işlerde çalıştı. Avukat yazmanlığı, gazetecilik, kitabevi yöneticiliği yapmış oldu. Türk Dil Kurumu’nun Gösterim ve Tanıtma Kolu’nda uzman olarak çalıştı. 1982’de emekli oldu. Emekliliğinden sonrasında İstanbul’a yerleşti.
Radyo için çeşitli programlar hazırladı. İstanbul’da “Çevre” yayınevini kurdu. “Yusufçuk” adlı şiir dergisini çıkardı. Sözlükler ve ansiklopediler yayınladı. Türk edebiyatının çalışkan şairleri içinde Ülkü Tamer, Turgut Uyar ve Edip Cansever şiirlerine benzer özellikler taşıyan ilk şiirleriyle İkinci Yeni şiirinin ölçülü, dengeli bir şairi olarak göründü.
1970 sonrasında tümüyle yeni bir şiire yöneldi. 1970 sonrasının toplumsal olgu ve vakalarını ele alan bu şiir, bir halk türküsü yalınlığı kazanmıştır. Şiirlerinde yer yer Behçet Necatigil‘in “kırık mısra” yapısını da uyguladı.
Ali Püsküllüoğlu’nun Eserleri
Şiir:
- Pembe Beyaz (1955)
- Aydınlık içinde (1956)
- Karanfilli Saksı (1958)
- Uzun Atlar Denizi (1962)
- Sırtımızda Kızgın Güneş (1965)
- Unutma Onları (1976)
- Yaz ve Yağmur (1978)
- Gül Sevgili Yurdum (1983)
- Babadat (Toplu Şiirler, 1950-1997)
Lügat Emek harcamaları:
Şairliğinin yanı sıra dil ve lügat alanındaki çalışmalarıyla da kendini kabul ettirmiştir. Lügat çalışmalarına 1963’te başladı ve ilk sözlüğü olan Öz Türkçe Lügat 1966’da yayımlandı. O zamandan bu yana, kırk yılı aşan bir süre içinde, yirmiyi aşan sayıda ve çeşitli boyutta sözlükleri yayımlandı.
Ödülleri:
- Nasrettin Hoca ile 1981 TDK Çocuk Yazını Ödülü
- Gül Sevgili Yurdum ile 1983 Toprak Şiir Ödülü
- Zamansız dosyasıyla 2005 Yunus Nadi Şiir Ödülü
