zamanın birinde bir yerde bir saray içinde
oturmuş deli Ali, eşsiz dostsuz yerinde
ne bir sevda, ne bir ses ne bir tek sözcük dilinde
ne giren var, ne de çıkan eli kolu belinde
deli Ali, deli Ali, deli Ali, yamandır, dumandır alinin hali
böyle hayat, yaşam neye değer ki
gün olmuş çalmış kapıyı sakallı bir dede
görünüşü ile fakir, yüzünde nurca ifade
varmış ali sormuş “ne istersin bu halle benden?”
isteğim yok, tek dileğim seni sormaktır senden
“bir nefesçik söyleyim
dinlemezsen neyleyim
aşk deryasın boylayım
ummana dalmaya geldim
ben hak ile oldum aşina gönlümüze yoktur nesne
pervaneyim ateşine-od ‘una yanmaya geldim
aşk harmanında savruldum
helem elendim hem yoruldum
kazan girdim kavruldum meydana yetmeye geldim
ben Hakk’ın edana kulmuşum
kem damarlardan biriyim
aynı Cem’in bülbülüyüm
meydana ötmeye geldim
dede sebep olmuş bizim ali görmüş gerçeği
deli Ali ,deli Ali, deli Ali,
yamandır, dumandır alinin hali
aşk odunuyla taşmış yüreği
kendini kendinde bulmuş
deli ali
mal mülk sarar artık neye değer ki