Mashable Türkiye’nin mini belgesel serisi Hayaller Paris, olimpiyat oyunlarında ilk kez sahne alacak olan sporcularımızın gurur hikayesine kulak veriyor. Çekimlerini Paris 2024 öncesinde gerçekleştirdiğimiz belgeselin ikinci bölümünde konuğumuz, Paris 2024’te atıcılıkta 10 metre havalı tabanca ve 25 metre tabanca branşlarında Türkiye’yi temsil edecek olan Şimal Yılmaz.
Çocuk yaşta başladığı sporda dünyada azca sayıda sporcunun haiz olduğu çift göz atma özelliği keşfedilen Şimal, Mart 2024’te Türkiye’ye atıcılık tarihinde hanımlarda ilk olimpiyat kotasını getirmişti. 21 yaşındaki sporcu Türkiye rekorunun da sahibi.
Ailesinin de sporculuk yaşamında büyük desteğini gören Şimal’in antrenörü ise babası Alper Yılmaz. Baba Yılmaz, Şimal’in spor kariyerinde ilerleyebilmesi için antrenörlük eğitimi almış ve iki yıl ilkin 16 senelik spor ekipmanı mağazasını kapatarak tamamen bu alana eğilmiş.
Bununla beraber ulusal ekip antrenörlüğü de icra eden Baba Yılmaz ve kızı Şimal, şimdi tarih yazmak için Paris’te! Şimal ve Alper Yılmaz yolculuklarını Mashable Türkiye’ye söyledi.
Seyahat tesadüfen başladı
Yolculuğun başlangıç noktası, seneler sonrasında Şimal’in kariyerine var gücüyle odaklanmak için tam zamanlı bir alıştırmacı olma yoluna giden babası Alper Yılmaz’ın kepenk indireceği spor mağazası. Şimal, “Babamın bir spor mağazası vardı. Oraya da bir aile dostumuz gelmişti. Ve bu şekilde bir sporun bulunduğunu söyledi bizlere. Kendilerinin bir yer açtığını, çocuk yetiştirmek istediklerini…” diyor ve ekliyor:
Kısaca aslına bakarsak hobi olarak başlamıştım. Fazlaca sevmiştim sporu. Yakıcı tabanca, havalı tabanca asla korkutmadı. Sonrasında sınavlardan, derslerden yorulduğumda kaçtığım bir alana dönüştüğü aslına bakarsak. Fazlaca rahatlıyordum, çıktığım vakit pamuk benzer biçimde oluyordum.
Baba Alper Yılmaz ise o günü anımsarken “Düzgüsel spor mağazası işletirken bigün bir müşterim geldi, arkadaşlarımızdan. ‘Bir poligon açtık, o şekilde bu şekilde bir çocuk arıyoruz yetiştirmek suretiyle bir çocuk arıyoruz’ dedi” şeklinde konuşuyor ve şöyleki devam ediyor:
Ikimiz de Karadenizliyiz. Normalde meraklıyızdır tabanca atmaya Şimal’de de o tür şeyler vardır bir çok vakit Giresun’a köye gittiğimiz vakit sever. ‘Getireyim, benim kızım meraklıdır’ dedim.
Bu başlangıcın peşinden seneler geçti ve Şimal Yılmaz, Mart 2024’te Türk atıcılık tarihinde olimpiyat kotası almayı başaran ilk hanım sporcu oldu. O günlerin geleceğini gören Şimal’in ilk antrenörü, “Bu yolun sonu olimpiyat” derken 12 hemen hemen 12 yaşındaki Şimal’e “Olimpiyat şampiyonu olabilecek kapasitede bir insansın sen. 30 senedir bu işi yapıyorum, senin benzer biçimde bir atıcı daha görmedim” yorumunda bulunmuş.
Antrenöründen duyduğu bu sözler onun aklına küçüklüğünden bu yana olimpiyat hedefini işlerken Şimal, 2017’ye kadar bir poligonun bulunmadığı Antalya’daki evlerinde babasının bir giyim dolabının içine kurduğu vargel hedefle çalışmalarını sürdürüp yarışmalara katılıp ulusal takıma seçildi.
İşlerin o noktada ciddiyete bindiğini anladılar. Şimal, Eryaman’daki Türkiye Olimpiyat Hazırlık Merkezi’ni (TOHM) görünce “Buralarda çalışsam neler olur acaba?” hayalini kurduğunu konu alıyor.
Planla, emekle adım adım Ankara’ya
Şimal’in anası ise onun bilimsel niteliği olan yaşamını planlıyordu. Bunun yanı sıra annesinin kendisine verdiği ruhsal desteğin de altını kalınca bir halde çizmeyi de dikkatsizlik etmeyen Şimal, TOHM’a yakın olmak için Ankara’da Çankaya Üniversitesi Politika Bilimi ve Internasyonal İlişkiler Kısmı‘nde üniversite hayatına başlarken, antrenörlük yolunda güvenilir adımlarla ilerleyen babası da 2022’de 16 senelik mağazasını kapatıyor ve birikimleriyle Ankara’da minik bir ev alarak birazcık Ankara’da birazcık Antalya’da geçen bir tempoya giriyordu. 2022’de Alper Yılmaz, Şimal’in hem ulusal ekip antrenörü hem de olimpik kadro antrenörü olacaktı.
Bu çalışmaların meyvesi ise madalyalarla, Türkiye rekoruyla ve sonunda iki dalda olimpiyat kotasıyla geldi. Alper Yılmaz aslolan hedefin 2028 bulunduğunu söylerken Şimal’in süratli ilerleyişiyle 2024’te de kendilerine iddialı bir halde yer bulduklarını dile getiriyor:
Aslen 2028’i biz öncesinde planlıyorduk; benim buraya gelmemle süreç hızlandı, başarı daha erken geldi ve 2024 yılı içinde de Paris’te biz olimpiyat madalyasını istiyoruz. Alacağımıza da oldukca ciddi anlamda inanıyoruz aslına bakarsak.
Burada eleştiri bir nokta ise baba-kız dengesi. Alıştırmacı-baba ve sporcu-evlat ayrımını yapmayı öğrendiklerini dile getiren baba-kız, antrenmanda, tesiste ve müsabakada ustalaşmış çerçeveden çıkmadıklarının altını çiziyor. Baba Alper Yılmaz, başarının başka türlü gelmeyeceği görüşünde.
Kota almış olduğu yarışmaya dair hislerini de aktaran Şimal Yılmaz, kendisine Türkçe olarak seslenen ekip fizyoterapisti yardımıyla yarışma esnasında kota almayı başardığının farkına vardığını konu alıyor. Macaristan’daki yarışmaya extra bir motivasyon ve kararlılıkla giden hatta bu aşamada babasını da şaşırtmayı başaran Şimal Yılmaz o anları şöyleki konu alıyor:
En alt sıralamanın bir üstünü atarak finale 6. girdim. Orada da iki kota veriyordu. ‘Artık sen’ dedim, “Giriyorsun ve alıyorsun. Duygulara yer yok yalnız hedefine odaklanıyorsun.” Son olarak işte ikinci olarak yarışmayı bitirecekken kotalar belli olmuştu aslına bakarsanız. Aşağıda hedefler var, hedef sistemi var. Ekrandan da isminizin yanında olimpiyat haklaları beliriyor. Son dört şahıs kaldığımızda ekrana bile bakamadım heyecandan. Sonrasında arkadan fizyoterapistimiz “Kota aldın” diye bağırdı. Hepimiz sessizdi o an. Sonrasında dedim ki ‘Bu’ dedim ‘Türkçe söylüyor bunu’ dedim. Ondan sonrasında ‘Bana söylüyorlar’ dedim sonrasında ekrana baktım. Ağlayacak benzer biçimde oldum, ‘O denli hayalini kurduğun şeyi başardın sonunda’ dedim kendime.
Kariyerinde 7-8 kim bilir 9 tane olimpiyatta yarışmayı hedefleyen Şimal Yılmaz, olimpiyat deneyiminden keyif almanın öneminin de bilincinde. Yaşam enerjisi ve pozitif havasıyla Şimal, hem oldukca hususi bir karakter, hem de oldukca hususi bir sporcu.
