Hüseyin Suat Yalçın, (d. 1867, İstanbul – ö. 21 Mart 1942, İstanbul) Şair ve Yazar.
Hüseyin Cahit Yalçın‘ın ağabeyi. Tıbbiye’yi bitirdikten sonra (1886), bir süre Midilli ve İstanbul’da hekimlik yaptı. Uzmanlık eğitimini Paris’te tamamladı (1893-1895). Paris dönüşü sağlık müfettişi olarak Şam’da çalıştı (1898-1908). Anadolu’ya geçerek Milli Mücadele’ye katıldı. Anadolu’nun çeşitli illerinde doktorluğunun yanı sıra şair ve yazarlığını sürdürdü. Cumhuriyet’ten sonra devlet denizyollarında hekim olarak çalıştı.
Servet-i Fünun şairleri arasında lirik şiirleriyle tanındı. Bu gruba arkadaşı Cenap Şahabettin‘in önerisiyle girdi.
Şiirde lirizmden 1908 sonrası uzaklaştı, yerine hiciv ve mizahı koydu. “Gâve-i Zâlim” takma adıyla sosyal ve siyasal hicivler yazdı.
Oyun yazarlığı ve oyun çevirileri yaptı. Bunların bazıları Darülbedâyi’de “şehir tiyatrosu’nda” oynandı.
Hüseyin Suat Yalçın’ın Eserleri
Şiir:
- Löne-i Meal (Melal Yuvası, 1910),
- Gave Destanı (1923).
Tiyatro:
- Kirli Çamaşırlar (1911),
- Çürük Temel (adapte, 1915),
- Kayseri Gülleri (1920),
- Ahirette Bir Gün (manzum oyun, 1926).
