Sully Prudhomme, aslolan adı Rene-François-Armand PRUDHOMME (D: 16 Mart 1839, Paris, Fransa – Ö: 7 Eylül 1907, Châtenay, Fransa) Romantizmin aşırılıklarına tepki olarak şiire incelik, denge ve güzel duyu standartlar getirmeyi amaçlayan Parnasçı akımın öncülerinden Fransız ozan. 1901’de Nobel Edebiyat Ödülü‘nü kazanmıştır.
Sully Prudhomme, bilim ağırlıklı bir eğitim almasına rağmen, gözündeki hastalık yüzünden bu alanda çalışamadı. Bir süre bir fabrikada kâtiplik yaptıktan sonrasında, 1860’ta hukuk öğrenimi görmek için işinden ayrıldı. Düş kırıklığıyla sonuçlanan bir aşkın arkasından şiir yazmaya başladı.
Hüzünlü bir hava taşıyan bu ilk şiirlerini ilk kez 1865’te yayımladı. Bu dönemdeki başlıca kitapları, en meşhur şiiri “Le vase brise”yi de (Kırık Çiçeklik) içeren Stances et poemes (1865; Kıtalar ve Şiirler), Les Epreuves (1866; Sınamalar) ve Les Solitudes’dür (1869; Yalnızlıklar).
Prudhomme sonradan kişisel lirizmden uzaklaşarak Parnasçıların nesnel tutumunu benimsedi ve şiirlerinde felsefi görüşlere yer vermeye başladı.
La Justice (1878; Hakkaniyet) ile Faustvari bir data ve aşk arayışını mevzu alan Le Bonheur (1888; Mutluluk) bu biçim yapıtlarının en ünlüleridir.
Prudhomme’un sonraki yapıtları bazen güç anlaşılır niteliktedir; bazılarının şiirde felsefi konulmuş olan ele alma sorununa naif bir yaklaşım getirmiş olduğu söylenebilir.
1881’de Academie Française’e üye seçilen Prudhomme, 1901’de edebiyat branşındaki ilk Nobel Ödülü‘nü almıştır.
Dünya Edebiyatı
